Hızır aleyhisselam

Gördün mü?

Yahya Efendi’nin Hızır aleyhisselam ile imrenilecek bir dostluğu vardır ve sık sık bir araya gelirler.

Kanuni Sultan Süleyman Han nereden duyar bilinmez, ısrarla sohbete katılmak ister. Yahya Efendi sadece “Nasip“der.

Bir gün padişahla birlikte tebdil-i kıyafet gezintiye çıkarlar. Kayıkçının birine takılıp, boğaza açılırlar. Tekneye Salıpazarı’ndan boylu poslu, temiz, tertipli, insan güzeli bir genç biner. Yanlarına ilişir. Yahya Efendi ile muhabbete başlar.
Koca devletin yükü ağır olmalıdır. Kanuni o gün neyi düşünür bilinmez, dalgındır. Elini suya sokar, dalgaları okşar. Ama olacak bu ya yüzüğünü denize düşürür. Sandaldakilere belli etmez, ama çok üzülür. Yüzüğün hatırası olmalıdır, aklı denizde kalır.

Kayık tam Kuruçeşme iskelesine yaklaşırken genç elini suya daldırır ve yüzüğü alıp sultanın avucuna bırakır. Kanuni şaşkın şaşkın ıslak yüzüğe baka dursun, o çoktan kaybolmuştur.
Yahya Efendi:
Hadi bakalım gözün aydın. Aradığını gördün işte.
Kimi?
Hızır aleyhisselamı.
Hani nerede?
Bir saattir yanımızdaydı.
Yoksa o genç miydi?
Ta kendisi!